در خبرها آمده بود که بحث عقیم سازی اجباری در کشور قوت گرفت و در این خصوص موافقان و مخالفان مبادرت به اعلام نظر نمودند که عمدتاً بر مبای دیدگاه جامعه شناختی، زیست شناسی و پزشکی است. این امر بهانه ای شد تا نگاهی گذرا به خاستگاه بحث در ایران و سابقه عقیم سازی اجباری در جهان داشته باشیم.
اعتیاد، فقر، خیابان خوابی، سه ضلع مثلثی هستند که معضلی به نام نوزادان خیابانی را بوجود آورده است. فرزندان مادران معتاد که اغلب معتاد بدنیا می‌آیند و متأسفانه حتی خرید و فروش نیز می‌شوند و برخی هم به خاطر میزان بالای مواد مخدر در خونشان در همان بدو تولد می میرند.
استانداری تهران خواهان اجرای برنامه‌ای برای عقیم کردن زنان روسپی و کارتن خواب شد و گفت بالای بیست درصد این زنان ایدز دارند و کودکان نشان را سرپرستی نمی کنند.
آدلف هیتلر در کتاب دوم خود نوشت «نابود کردن کودکان بیمار و ضعیف و دچار ناهنجاری، گاهی سالم‌تر و حتی انسانی‌تر از جنون روزگار ماست» وی براساس همین اندیشه پاک سازی نژادی در آلمان را آغاز کرد.
ایده اولیه عقیم‌سازی به سال 1980 در آمریکا برمی گردد. دولت این کشور اولین حکومتی بود که استدلال کرد «کودکان ناتوان ذهنی و جسمی به دلایل مختلف برای جامعه دردسر ایجاد می‌کنند و بطور گسترده عقیم‌سازی اجباری مادران و پدران قشر آسیب پذیر را آغاز کرد». برنامه شرم آوری که هرچند در سال 1920 کنار گذاشته شد ولی نتیجه آن سبب شد تا 65000 نفر آنان از حق طبیعی تولید مثل برای همیشه محروم کرد.
کشورهای دیگری نیز تا چند دهه‌ی اخیر برنامه عقیم سازی اجباری را به بهانه های مختلف اجراء می‌کردند تا این که 18 سال پیش در اجلاس روم در کشور ایتالیا، جامعه بین‌الملل عقیم‌سازی اجباری را به عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت شناخته است.
عقیم‌سازی، حق فرزندارشدن را از فرد سلب خواهد کرد حال آن که این حقی است که در قوانین بین‌الملل حقوق بشر برای افراد به رسمیت شناخته شده است.
آیا عقیم سازی باید اجباری شود یا به اختیار باید از ناحیه فرد انتخاب شود؟
دیدگاهها در این خصوص متفاوت است و هریک از مخالفان و موافقان استدلال های خاص خودشان را دارند. از جمله این که مخالفان تأکید دارند که معضلات اجتماعی ناشی از بچه‌دار شدن قشر آسیب پذیر جامعه سبب می شود تا این روش، از آسیب رسیدن به کودکان بی‌گناه جلوگیری شود اما مخالفان عقیده دارند که علم پزشکی روش‌های ضد بارداری موقت را پیشنهاد می‌دهد.
یک مقام آگاه در اداره کل اجتماعی و فرهنگی استانداری تهران گفت باید این زنان را قانع کرد تا عقیم سازی را آگاه قبول کنند اما برخی عقیده به عقیم‌سازی اجباری دارند.
برای این که ببینیم در ایران کدامیک از دو شیوه اجباری یا اختیاری اجرایی خواهد شد، باید منتظر روزهای آتی شد تا مشخص شود که آیا اساساً طرح عقیم سازی اجرایی خواهد شد و در صورت اخیر، کیفیت آن از نوع اجباری است یا خیر؟
