ناصر دولت آبادی، در سال 1299 (ش.) در اصفهان به دنیا آمد. دوره ابتدایی و سیكل اول متوسطه را در مدرسه گل بهار آغاز كرد و سیكل دوم متوسطه را در رشته ادبی دبیرستان سن لویی تهران به پایان رساند. در سال 1319 (ش.) وارد دانشكده حقوق تهران شد و در سال 1322 (ش.) لیسانس قضایی گرفت و در همین سال به كادر قضایی دادگستری پیوست.
دیگر عناوین شغلی دولت آبادی عبارتند از: كارمند علی البدل دادگاه شهرستان اصفهان، دادیار دادسرای اصفهان، دادیار دادسرای تهران، كارمند علی‌البدل دادگاه شهرستان تهران، رئیس شعبه 3 املاك واگذاری، دادیار دادسرای دیوان كیفر، مستشار دادگاه استان مركز، رئیس شعبه 11 دادگاه استان مركز، مستشار دیوان عالی كشور، رئیس دادگاه‌های استان مركز، رئیس شعبه 9 دیوان عالی كشور (امور كیفری)، رئیس شعبه 5 دیوان عالی كشور (امور حقوقی)، رئیس شعبه‌های 5 و 9 دیوان عالی كشور (به طور همزمان)، كفیل دیوان عالی كشور (یك دوره)، شركت در كنفرانس بین المللی یكنواخت كردن حقوق خصوصی در رم، شركت در كنفرانس اجرای قوانین كیفری اسلام در ریاض (به نمایندگی از دادگستری ایران)، عضو پیوسته كمیسیونهای مشورتی و رئیس كمیسیون حقوق مدنی. وی در سال 1361 (ش) بازنشسته شد.
دولت آبادی، در سال 1342 (ش)، پس از گشایش كلاسهای كارآموزی در دادگستری، به تدریس حقوق تجارت پرداخت. از سال 1352 (ش) تدریس آیین دادرسی مدنی را در دانشكده حقوق دانشگاه ملی ایران (شهید بهشتی كنونی) بر عهده داشت.
اهم آثار تالیفی و تحقیقی دولت آبادی عبارتند از: 1- تدوین مجموعه آرای قضایی حقوقی (درباره موضوعات جالب علمی و حقوقی رخ داده در دوران اشتغال قضایی ایشان) 2- مجموعه ای از مقالات متعدد حقوقی كه در نشریات مختلف حقوقی به چاپ رسیده است.
به نقل از مبارکيان، عباس، چهره ها در تاريخچه نظام آموزش عالي حقوق و عدليه نوين، چاپ اول، انتشارات پيدايش، تابستان ۱۳۷۷
