قانون مجازات اشخاصی که برای بردن مال غیر تبانی می نمایند مصوب 2 مرداد 1307 مجلس شورای ملی
ماده اول – هر گاه اشخاصی با یكدیگر تبانی كرده و برای بردن مالی كه متعلق به غیر است بر همدیگر اقامه دعوی نمایند، این اقدام آنها جزء تشبث به وسایل متقلبانه برای بردن مال دیگری كه به موجب ماده 238 قانون مجازات عمومی پیش‌بینی شده است محسوب و به مجازات مندرجه در ماده مزبوره محكوم خواهند شد.
زیرنویس:
برای تعیین مجازات ماده یک قانون قانون تشديد مجازات مرتكبين ارتشاء و اختلاس و كلاهبرداري مصوب ۱۵ آذر ۱۳۶۷ مجمع تشخيص مصلحت نظام مراجعه شود.
ماده دوم – اشخاصی كه به عنوان شخص ثالث در دعوایی وارد شده یا به عنوان شخص ثالث بر حكمی اعتراض كرده یا بر محكوم به حكمی مستقیماً اقامه دعوی نمایند و این اقدامات آنها ناشی از تبانی با یكی از اصحاب دعوی برای بردن مال یا تضییع حق طرف دیگر دعوی باشد كلاه‌بردار محسوب و علاوه بر تأدیه خسارات وارده به مجازات كلاهبرداری محكوم خواهند بود.
تبانی هر یك از طرفین دعوای اصلی با اشخاص فوق نیز در حكم كلاهبرداری است و مرتكب به مجازات مذكوره محكوم می‌گردد.
تبصره – اشخاصی كه اقدامات مذكوره در فوق را قبل از تاریخ اجرای این قانون نموده‌اند در صورتی مجازات خواهند شد كه پس از تاریخ اجرای‌این قانون نیز آن اقدامات را تعقیب نمایند.
زیرنویس:
به مواد 130 و 135 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب مصوب 21 فروردین ماه 1379 مجلس شورای اسلامی و همچنین مواد 146 و 147 قانون اجرای احکام مدنی مصوب 1 آبان 1356 مجلس شورای اسلامی مراجعه شود.
چون به موجب قانون مصوب 18 اردیبهشت ماه 1307 (وزارت عدلیه مجاز است كلیه لوایح قانونی را كه به مجلس شورای ملی پیشنهاد نموده و‌می‌نماید بعد از تصویب كمیسیون عدلیه مجلس شورای ملی به موقع اجرا گذارده و پس از آزمایش آنها در عمل به مجلس شورای ملی پیشنهاد نماید)علیهذا (قانون مجازات اشخاصی كه برای بردن مال غیر تبانی می‌نمایند) مشتمل بر دو ماده كه در تاریخ سوم مرداد ماه یك هزار و سیصد و هفت‌شمسی به تصویب كمیسیون عدلیه مجلس شورای ملی رسید قابل اجراء است.دو فقره جدول فوق ضمیمه قانون محاكمات نظامی بوده و به تصویب كمیسیون پارلمانی عدلیه رسیده است.
رییس مجلس شورای ملی – حسین پیرنیا
