اقامت در فضا و آثار آن

شرح ماجرا:

اسکات جوزف کلی؛ فضانورد پیش کسوت آمریکا پس از اقامتی 340 روزه در ایستگاه فضایی بین المللی، در ماه گذشته به زمین برگشت. این اقامت طولانی مدت در فضا تأثیراتی منفی خاصی روی جسم و روان وی گذاشت که موضوع تحقیقات دانشمندان حوزه پزشکی و فضا شد.

یک سال در فضا، علامت #Yearinspace نام هشتکی بود که برای مأموریت های اسکات کلی و همتای روسی او انتخاب شد. این فضانورد برای انتشار تمام فعالیت های خود در یک سال گذشته در شبکه های اجتماعی، از هشک فوق استفاده کرده بود. وی آزمایش های ساده و جالبی را هم برای بییند های خود روی کره زمین انجام داد مثل پینگ پنگ با آب، آزمایش اضافه کردن زنگ به کره معلق از آب و اندختن قرص جوشان در آن. در این مدت، ناسا  نزدیک به 400 آزمایش متختلف انجام داد که جزئیات این مأموریت در صفحه مخصوصی با نام On-Year Misson در وب سایت رسمی آن منتشر شد. برای دیدن این صفحه به اینجا مراجعه نمایید.

یکی از دلایل اننخاب اسکات برای این مأموریت، وجود برادر دوقلوی فضانورد وی به نام مارک بود که روی زمین باقی ماند. ناسا با مطالعه هر دو برادر دو قلو توانست به درک بهتری از تأثیر فضا روی دو انسان کاملاً مشابه اما در شرایطی متفاوت، پیدا کند. بسیاری از آزمایش هایی که در این مدت انجام شد بررسی تأثیر فضا از جمله بی وزنی، اشعه، ایزوله شدن و استرس روی بدن انسان بود.

ویژگی زندگی در فضا

ایستگاه فضایی بین المللی یخچال برای فضا ندارد در نتیجه تمام غذای فضانوردان، غذای خشک است. این غذای خشک با آب مخلوط و گرم می شود. به این جهت یکی از اولین کارهایی که فضانوردان دوست دارند پس از بازگشت از فضا به زمین انجام دهند، خوردن غذای تازه دارد.

آب در ایستگاه فضایی بین الملی هم اغلب بازیافت شده از ادار و عرق فضا نوردان است. به این دلیل فضانوردان باید از نظر روحی با این قضیه کنار بیایند که دارند آب بازیافت شده ادار خودشان را می نوشند. فضانوردان در فضا حمام ندارند و خودشان را با حوله های تر یک بار مصرف تمیز می کنند. فضا نوردان در فضا دلشان برای چیزهایی بسیار ساده ای ماند وزش باد روی صورت گرفته تا خوردن آب و غذا تنگ می شود که تنها روی زمین وجود دارد.

نبود جاذبه جزء اولین چیزهایی است که فضانورد هنگام ورود به فضا باید با آن کنار آید و وقتی به زمین بر می گردد هم، جزء اولین چیزهایی است که باید به آن عادت کند. مقصود از نبود جاذبه به این معنا است که بدن نباید به عضلاتش برای حرکت فشار آورد. از جذابیت های سکونت در ایسگاه فضایی بین المللی دیدن  طلوع و غروب خورشید در هر نود دقیقه است.

آثار منفی زندگی در فضا

فقدان نیروی جاذبه در فضا و اقامت طولانی مدت در آن روی بدن فضا نورد تأثیرات منفی زیادی داشته و موجب تغییرات فیزیکی است که از جمله آن می توان به موارد زیر اشاره کرد:

افزایش موقتی قد:

مارک کلی در طول یک سال اقامت مأموریتش در فضا 5 سانت از برادرش در زمین بلندتر شد.دانشمند ضمن بررسی آن دریافتند که علت این امر کاهش فشار روی دیسک های ستون فقرات است که باعث بسط آنها می شود. وقتی تمام دیسک ها بر اثر نبود جاذبه بسط پیدا می کند ستوان فقرات بلند می شود. این بلندی قد موقتی بودن و یک یا دو روز پس از بازگشت به زمین از بین می رود.

ضعف و پوکی استخوان

نبود فشار روی استخوان ها باعث تجزیه استخوان و دفع کلسیم می شود. این دفع کلسیم هم سبب ضعف استخوان می شود هم امکان تولید سنگ کلیه را بالا می برد.

تنگی قلب

این که قلب نباید برای پمپاژ زحمت بکشد، باعث کاهش اندازه قلب می شود که در اصل یک عضله است.

ضعف عضلانی در فضا باعث تقلیل عضلات می شود.

دیدن  طلوع و غروب خورشید در هر نود دقیقه در فضا می تواند باعث بهم ریختن ساعت طبیعی بدن انسان شود.

فضا روی روح روان هم تأثیر می گذارد. مدت زیادی در فضا بودن مثل مدت زیادی در یک اتاق بدون در و پنجره ماندن است.

بیاییم قدر زندگی در کره خاکی را بیشتر بدانیم، به اعجاز فعالیت های روانه خود در آن بیشتر پی برده و از زندگی در آن لذت ببریم و …

منبع: قضاوت آنلاین