تعیین کارهای غیرمستمر، موضوع تبصره ۱ماده ۷ قانون کار مصوب 20 بهمن 1398 هیأت وزیران
شماره۱۵۲۶۰۶/ت۵۵۵۹۷هـ ۱۳۹۸/۱۱/۲۹
تصویبنامه درخصوص تعیین کارهای غیرمستمر، موضوع تبصره (۱) ماده (۷) قانون کار
وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی
هیأت وزیران در جلسه ۱۳۹۸/۱۱/۲۰ به پیشنهاد شماره ۷۹۲۶۳ مورخ ۱۳۹۷/۴/۲۷ وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و به استناد تبصره (۱) ماده (۷) قانون کار ـ مصوب ۱۳۶۹ ـ تصویب کرد:
۱ـ کارهایی که طبیعت آنها جنبه غیرمستمر دارد، عبارتند از:
الف ـ تمامی کارها در کارگاههایی که برای انجام مأموریتی خاص ایجادشده و مأموریت آنها در تاریخ معینی به اتمام میرسد، نظیر کارگاههای سدسازی، راهسازی و ساخت کارخانه.
ب ـ تمامی کارها در کارگاههایی که فعالیت آنها مقید به زمان خاصی نیست و در طول زمان تداوم دارند ولی جزو فعالیتها و وظایف اصلی کارگاه نیستند، نظیر ساخت سوله، ساختمان یا خط تولید جدید.
۲ـ حداکثر مدت موقت برای کارهایی که طبیعت آنها جنبه غیرمستمر دارد، چهار سال است.
تبصره۱ـ حداکثر مدت موقت شامل سقف زمانی مجموع قراردادهای مدت موقت است که برای انجام کارهای موضوع بند (۱) این تصویبنامه میتوان با یک کارگر یا تعدادی از کارگران منعقد کرد.
تبصره۲ـ مدت توقف موقتی کارگاه، از سقف زمانی موضوع این ماده معاف است.
۳ـ در کارهایی که قبل از ابلاغ این تصویبنامه وجود داشته اند، حداکثر مدت موقت از تاریخ ابلاغ این تصویب نامه محاسبه خواهد شد.
۴ـ کارفرمایان مجازند پس از اتمام پروژه یا فعالیت مذکور در بندهای (الف) و (ب) بند (۱) این تصویبنامه، حتی پس از مدت چهار سال مذکور در بندهای (۲) و (۳)، با کارگر یا کارگران آن پروژه یا فعالیت اتمامیافته، تسویه حساب کنند.
۵ ـ کارگران/ افرادی که در قالب قراردادهای مدت موقت، در کارهای جاری مستمر فعالیت می کنند، مشمول مفاد این آیین نامه نخواهند بود.
معاون اول رئیسجمهور ـ اسحاق جهانگیری
منبع: روزنامه رسمی، سال هفتاد و شش، شماره 21833، ویژه نامه شماره 1257، سه شنبه 6 اسفند 1398
