درود
1- مطابق ماده 179 قانون آیین دادرسی کیفری، متهمی که بدون یکی از جهات عذر موجه در ماده 178 قانون فوق در موعد مقرر نزد مرجع قضایی حاضر نشود، جلب می شود.
2- اصولاً صدور برگ جلب مسبوق به صدور احضاریه برای متهم و تمرد وی از حضور در نزد مقام قضایی است. با این وجود، حسب ماده 180 قانون آیین دادرسی کیفری، جلب متهم بدون احضار که در عرف قضایی به «جلب ابتدایی» معروف است نیز، در موارد زیر صورت می گیرد.
الف- در مورد جرائمی که مجازات قانونی آنها سلب حیات، قطع عضو و یا حبس ابد است.
ب- هرگاه محل اقامت، محل کسب و یا شغل متهم معین نباشد و اقدامات بازپرس برای شناسایی نشانی وی به نتیجه نرسد.
پ- در مورد جرائم تعزیری درجه پنج و بالاتر در صورتی که از اوضاع و احوال و قرائن موجود، بیم تبانی یا فرار یا مخفی شدن متهم برود.
ت- در مورد اشخاصی که به جرائم سازمان یافته و جرائم علیه امنیت داخلی و خارجی متهم باشند.
در نتیجه، اگر مقصود از جای سکونت نداشتن، شرایط مقرر در بند الف ماده 180 قانون مزبور باشد، امکان صدور جلب ابتدای خواهد بود والا خیر، لکن آنچه مسلم است این که، صرف در مسافرت بوده متهم، حتی اگر به صورت دایم باشد مانند اکثر رانندگان کامیون های ترانزیت که به اقتضای شغل غالب اوقات را در جاده های کشور و حتی خارج کشور بسر می برند، این امر مجوز جلب نبوده مگر مقید به عدم حضور وی باشد.
3- برگ جلب سیار متهم که در ماده 184 قانون آیین دادرسی کیفری پیش بینی شده است، شرط صدور آن متواری بودن متهم است که در متهم موضوع سوال شما نامبرده فاقد این ویژگی است.
بنا به مراتب، عدم صدور برگ جلب سیار از سوی مقام قضایی را باید در حدود مقررات فوق تحلیل نمود.