- این موضوع 3 پاسخ، 2 کاربر را دارد و آخرین بار در 21:21در2020/07/05 بدست
به‌روزرسانی شده است.
-
نوشته‌ها
-
-
-
با درود
پیش از پاسخگویی به پرسش شما نیاز است تا یا بیماری و حادثه ناشی ار کار، نوع مسئولیت کارفرما در قبال هر یک، حقوقی که از طریق سازمان تأمین اجتماعی به کارگر تعلق می گیرد، آشنایی مختصری پیدا کرده و متعاقب آن به پرسش شما پاسخ داده شود.
کارگر بیمه شده به شرحی که در بند 1 ماده 2 قانون تأمین اجتماعی از وی تعریف شد، ممکن است در کارگاه دچار بیماری یا حادثه ناشی از کار شود.
بیماری ناشی ار کار
بیماری ناشی کار در بند 7 ماده 2 قانون تأمین اجتماعی تعریف شده است. از شایعترین بیماری‌های شغلی که تقریبا در بین بسیاری از مشاغل رایج است، می توان به آسم، ناشنوایی ناشی از کار ، ضعف بینایی ناشی از کار ، دیسک ستون فقرات بیماری‌های اسکلتی- عضلانی، کمر درد، بیماری‌های پوستی و ریوی اشاره کرد که کارگر به مرور زمان و متاثر از محیط کار مبتلا می شود.
با توجه به مواد 96، 98 و 105 قانون کار، بازرسی از کلیه کارگاه‌ها توسط کارشناسان بهداشت حرفه‌ای وزارت بهداشت صورت می گیرد. مرجع رسیدگی به بیماری های شغلی نیز کمیسیون های پزشکی یا شورای پزشکی است.
به موجب ماده 92 قانون کار برای کارگرانی که در معرض بیماری های ناشی از کار قرار دارند، پرونده پزشکی تشکیل می شود و حداقل سالی یک بار توسط مراکز بهداشی درمانی از آن ها معایه و آزمایش به عمل می آید.
با عنایت به مواد 85، 91، 92 قانون کار، اصولاً کارفرما در قبال بیماری های کارگر، دارای مسئولیت مدنی است و به همین دلیل از «بیمه مسئولیت مدنی کارفرمایان در مقابل کارگران» استفاده می کنند تا در صورت انتساب بیماری به آنان از این بیمه برای پرداخت زیان وارده به کارگران استفاده کنند.
در صورت وقوع بیماری ناشی از کار، به حکم مواد 54 و 55 قانون تأمین اجتماعی، بیمه شده حق دارد از خدمات پزشکی که همان خدمات درمانى شامل «کلیه اقدامات درمانى سرپایى، بیمارسـتانى، تحویـل داروهاى لازم و انجام آزمایشات تشخیص طبى که دو نوع درمان به روش مسقیم و غیرمستقیم می باشد، همچنین وسایل کمک پزشکی (پروتز و ارودتز) با تعریفی که در بند 10 ماده 2 قانون فوق شد، استفاده نمایند.
علاوه بر آن، به حکم ماده 59 قانون ذکرشده بیمه شده حق دریافت غرامت دستمزد ایام بیماری با تعریفی که در بند 9 ماده 2 این قانون از آن شد را نیز دارد.
باید توجه داشت، به موجب ماده 64 قانون تأمین اجتماعی چنانچه کارفرمایان طبق مقررات دیگری ملکف به پرداخت حقوق یا مزد بیمه شده بیمار باشند، سازمان تنها هزینه معالجه آنان را پرداخت خواهد کرد.
حادثه ناشی از کار
حادثه ناشی از کار در بند 8 ماده فوق و ماده 60 قانون تأمین اجتماعی تعریف شده است.
با توجه به مواد 91، 92 و 95 قانون کار، در حادثه ناشی از کار که تقصیر شغلی کارفرما وجود دارد که موجب مسئولیت مدنی کیفری کارفرما است.
در صورت بروز حادثه ناشی از کار، کارگر باید مبادرت به طرح شکایت کیفری در دادسرای عمومی محل وقوع جرم می باشد، پس از اثبات آن و صدور حکم قطعی بر محکومیت کارفرما، حسب مورد دیه و ارش صدمات را دریافت کند.
بنابه مراتب، با توجه نوع نوع پوشش بیمه ای سازمان تأمین اجتماعی و نوع مسئولیت کارفرما به شرح پیش گفته، در حادثه ناشی از کار، سازمان مزبور و کارفرما در حدودی که سابقاً بیان شد دارای مسئولیت مدنی بوده و فاقد مسئولیت کیفری می باشند که به همین دلیل امکان طرح شکایت کیفری علیه سازمان و کارفرما برای مطالبه دیه و ارش وجود ندارد.
بدیهی است، در صورت طرح شکایت مطالبه دیه بابت بیماری ناشی از کار از باب تسبیب، مراجع قضایی با استدلال هایی نظیر این که:
بیماری ناشی از کار حادثه ناشی از کار تلقی نمی شود و در آن تقصیر جزایی وجود ندارد
و با عنایت به عوارض تدریجی ناشی از کار که معمولاً در تمام مشاغل وجود دارد و کارگران با ملاحظه کیفیت کار و درآمدد و مزایا نسبت به انتخاب شغل و انعقاد قرارداد اقدام می نمایند
و کارگری که از مزایای شغل مربوطه استفاده می کنند و در آمد و معیشت خود را از آن محل تأمین می کنند، بایستی عوارض ناشی از آن را نیز پذیرا و تحمل کنند
و با استناد به قاعده «من لمه لغنم علیه الغرم» و قاعده اقدام
و …
به جهت جرم نبودن عمل، با استناد به اصل 40 قانون اساسی، ماده 4 قانون آیین دادرسی کیفری، مواد 2، 492، 529، 537 قانون مجازات اسلامی و ماده 265 قانون آیین دادرسی مزبور قرار منع تعقیب سازمان و کارفرما را صادر می نمایند و شاکی را ارشاد به استفاده از حقوق مندرج در قانون کار و قانون سازمان تأمین اجتماعی می نمایند.
-
-
-
- برای پاسخگویی وارد انجمن شوید.